Dag 18: terug naar Patong Beach

Sawatdee Kah!

Aan alle leuke dingen komt een eind, dus ook aan ons verblijf op ons heerlijke resort op Koh Phi Phi. Na het ontbijt zijn we nog een uurtje gaan zwemmen, en toen was het tijd om te gaan. Deze keer niet met de boot, maar dwars over de looppaden door de tropische bossen van Koh Phi Phi heen.

Het werd een vermoeiende, lange en warme tocht. Eerst moesten we een flink stuk de berg op, dit bleek een stuk zwaarder dan dat we hadden gedacht. Dit omdat de looppaden soms wel heel erg stijl waren. Door de klamme warmte was mijn t-shirt binnen tien minuten kletskledder nat. Niet veel later ging deze uit. Je moet wat ;-)
Onderweg kwamen we erachter dat de Thai veel kwaliteiten hebben, maar de richting aangeven is daar niet een van. Regelmatig moesten we gokken welke kant we op zouden gaan, en het gebeurde meer dan eens dat we verkeerd gingen. Overigens geen probleem, want de omgeving was adembenemend mooi.

Na ongeveer anderhalf uur waren we eindelijk op de plaats van bestemming: De pier. Na eerst een pizza te hebben gegeten konden we vertrekken om anderhalf uur later te arriveren in de haven van Pukket. Daar bleek alles weer prima geregeld. De taxibus stond al klaar, en voor we het wisten konden we alweer instappen. Terug naar Patong beach. De rit ging prima, tot de taxibus kapot ging. De chauffeur was wat in paniek, begon te rommelen met wat draden, zitstoelen gingen omhoog en weer naar beneden, tot hij een dop opendraaide. Opeens spoot daar flink wat heet water uit. Uiteraard precies op de plek waar ik zat. Gelukkig kon ik net op tijd uit het busje jumpen. Niks aan de hand dus :-)

Helaas, het busje bleek niet meer te repareren. De chauffeur regelde een tuk tuk voor alle passagiers. Dat was OK, totdat we erachter kwamen dat we zelf moesten betalen. Hier was niemand het mee eens want we hadden immers al betaald voor de taxitransfer. Geen probleem dacht de tuk tuk chauffeur, dan breng ik jullie terug naar de opstapplaats. Onze medepassagiers vonden het prima. Ik keek hier iets anders tegenaan. De Tuk Tuk chauffeur kon hier ook niets aan doen. Laat mij die honderd Baht maar betalen, dan klaag ik achteraf wel. Daar bleek ik de enige in te zijn, en voor ik het wist reden we terug. Om een lang verhaal kort te maken zijn wij uiteindelijk uitgestapt en hebben netjes betaald.

Terug in het hotel opgefrist en ergens gaan eten. Bij ons op de hoek zit een prima betaalbaar restaurant. Een echt familiebedrijf waarbij de kids (we gokken een jaar of 15 - 18) de bediening doen, moeder en dochter (?) in de keuken staan en vader streng toekijkt of zijn kroost doet wat ze moeten doen. Dit klinkt misschien vreemd, maar als je er vanuit gaat dat het recht op onderwijs hier niet zo vanzelfsprekend is als in Nederland, dan is dit een prima optie. De kinderen komen op een eerlijke manier aan hun centjes en blijven van de straat. Niet gek bekeken van pa! Ondertussen hebben we hier al een aantal keer gegeten.
Morgen staat in het teken van strand en ons eerste bezoek aan de lokale bioscoop.

Tot het volgende verslag :-)